De Schatkamer

Vorige week stond het volgen van Jezus centraal. Vandaag worden sommige volgelingen voorlopers.  Jezus zendt een selectie van zijn leerlingen voor zich uit. Zij moeten zijn komst voorbereiden in de plaatsen waar Hij nog niet geweest is. Ze moeten binnengaan in de huizen, er blijven en er eten en drinken. Twee aan twee zendt Jezus zijn leerlingen om het leven te gaan delen met mensen die Hij zelf nog van plan is te bezoeken. Hun opdracht is diaconaal en verkondigend: ‘Geneest de zieken die er zijn en zegt tot hen: Het Rijk Gods is u nabij’. De nabijheid van het Rijk Gods is hier zeer concreet. Ze zijn immers de herauten van degene die het Rijk Gods incarneert. Waar Jezus is, is het Rijk Gods voelbaar aanwezig. Herinner je de start van deze lezingenreeks op de derde zondag: ‘Het woord dat gij zojuist hebt gehoord is thans in vervulling gegaan’. De leerlingen worden levende tekens van deze nabijheid. Ze worden dragers van Gods helende kracht. Ze staan er zelf versteld van. 

Wie zijn de mensen die vandaag bezoek van deze leerlingen zouden krijgen? Bij  wie is Jezus vandaag van plan om langs te gaan? Wie mag de oude boodschap als nieuw horen: Het Rijk Gods is u nabij? In ieder geval gaat het over mensen bij wie deze Blijde Boodschap niet geland is. Dan denk je vanzelfsprekend aan de vroegere missiegebieden die Jezus niet kennen. Maar zijn zo’n steden en huizen niet ook te vinden in onze samenleving? Zou het niet kunnen gaan over de gezinnen die helemaal vervreemd zijn van Gods nabijheid? Of over mensen die denken dat zij ook bij God uit de boot vallen? ‘Moge het woord van Christus in volle rijkdom onder u wonen’, luidt het tweede deel van het evangelievers. Opnieuw de nadruk op het woord. Opnieuw de uitnodiging om de ogen gespannen gericht te houden op Jezus. Wat heeft Hij te zeggen? Vrede.

Laat je eerste woord ‘vrede’ zijn: ‘Vrede aan dit huis.’ 

‘Shalom’ is ook vandaag de manier waarop je groet in het Hebreeuws. Wat nu een routineuze handeling kan zijn, zonder veel inhoud, was in Jezus’ tijd echter een serieuze, plechtige manier van contact maken met mensen die je niet kent. De vredeswens heeft het karakter van een zegen. Moge Gods overvloedige genade over jou, over je gezin en over je huis neerdalen. Zoiets. Mag Hij je welstand, welbevinden en heelheid schenken. Wat in onze vertaling ‘een vredelievend mens’ heet, is in de oorspronkelijke tekst ‘een zoon van de vrede’. Wie zich plaatst onder de vrede van God zal zijn volheid ontvangen. Wie er zich boven plaatst, zal zijn vrede niet kennen. Precies om deze vrede is het te doen in de lezingen van deze zondag. ‘Laat de vrede van Christus heersen in uw hart’, zegt het eerste deel van het evangelievers. 

Zowel de eerste als de tweede lezing noemen de vrede als kenmerk van het Rijk Gods. Jesaja ziet Jeruzalem – stad van vrede – als het Goddelijke antwoord op de treurnis van mensen. ‘Jeruzalem zelf zal uw troost zijn.’ Vreugde is weggelegd voor allen die Jeruzalem liefhebben. ‘Als een rivier leid Ik de vrede naar haar toe’, zegt God. Voor Paulus heeft dit visioen voorgoed een universeel karakter gekregen. Er is een nieuwe schepping in Christus. Over allen die naar dit beginsel wil leven, schrijft hij, komen vrede en barmhartigheid. Zowel Jesaja als Paulus zien de voltooiing van dit visioen in de toekomst. Het is de hoop op en het vertrouwen in de waarachtigheid van dit visioen die het leven van mensen nu al een nieuwe wending geeft. Overigens ligt de voltooiing voor Paulus in de zogenaamde parousie, de tweede komst van Christus. Misschien mogen we de evangelieperikoop vandaag in die zin verstaan. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen die de komst van Jezus mogen verwachten. Misschien hebben we allemaal nood aan zijn voorlopers die zijn nabijheid verkondigen en tastbaar maken. Kijken we niet allen uit naar zijn vrede en dat die vrede zich nestelt in ons hart? 

Dan krijgt Psalm 66 een dubbele functie. Hij verwoordt de menselijke realiteit in het eschaton, als de tweede komst van Jezus de tijd voltooit. Tegelijk geeft hij ons de taal om nu al de vreugde te uiten van degenen die zich kinderen van de vrede mogen noemen: ‘Jubelt voor God, heel de aarde!’