De Schatkamer

Op de derde en vierde zondag hebben wij stilgestaan bij de verkondiging dat Jezus als liefdesgeschenk van God ons wil binnenleiden in het eeuwig leven. Herinner je het evangelievers dat op beide zondagen klonk: ‘Zozeer heeft God de wereld liefgehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat al wie in Hem gelooft, eeuwig leven zal hebben.’ Het evangelievers van de vijfde zondag geeft aan dat de invalshoek helemaal anders is. ‘Wil iemand Mij dienen, dan moet hij Mij volgen, zegt de Heer; waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn.’ Tot nu toe stonden in deze veertigdagentijd de spots op Jezus. Wat Hij doet en wie Hij is. Plots komen wij in het vizier. Hoor hoe Jezus aan het einde van de evangelielezing reageert op de stem vanuit de hemel. ‘Niet om Mij was die stem,’ zegt Hij, ‘maar om u.’ De Blijde Boodschap is gericht op het heil van de mensheid. De Bijbel spreekt in dat kader over ‘verheerlijking’. Dat is een vertaling van het Griekse woord dat aan de basis ligt van onze term ‘doxologie’: woorden die eer brengen. Denk aan de formule ‘Eer aan de Vader en de Zoon en de Heilige Geest’. Dat is een doxologie. De Hebreeuwse term die wij als ‘verheerlijking’ vertalen betekent eigenlijk ‘zwaar’. Door een lofprijzing erkennen we dat iemand mag wegen op onze keuzes, bepalend mag zijn in ons leven. 

Wat betekent het dan dat God de Vader over Jezus zegt: ‘Ik heb Hem verheerlijkt en zal Hem wederom verheerlijken’? Of wat bedoelt Jezus als Hij zegt: ‘Het uur is gekomen dat de Mensenzoon verheerlijkt wordt’? Hier krijgt de term een openbarend karakter. De diepste betekenis van Jezus zal duidelijk worden. Het moment komt dat bekend zal worden hoe gewichtig deze mens wel is. En wat is dat moment?

Zijn dood. Hij is een graankorrel die in de aarde valt en sterft. Hij is de Liefde die zichzelf wegschenkt totterdood. Zo wil God doorwegen in ons leven. Bepalend zijn voor onze keuzes. Wil iemand Jezus volgen, moet hij of zij Hem daarin volgen. Zijn eigen leven minder belangrijk vinden dan de liefde die van Godswege geschonken is. Zo wordt Jezus toegang tot het ware leven. Het is nu aan ons om hierop in te gaan. 

In het overzicht van de Oudtestamentische geschiedenis zijn we deze zondag aanbeland bij de profeten, hier vertegenwoordigd door Jeremia. Profeten proberen het volk Gods op het rechte spoor te houden. Ze herinneren het volk eraan hoe ze God kunnen ‘verheerlijken’. Ze plaatsen het volk voor het uiteindelijke perspectief van het eeuwig leven. Ze benoemen soms keihard hoe het volk de verkeerde wegen kiest. Jeremia is daar de kampioen in. Maar vandaag is zijn boodschap bemoedigend. Er is toekomst. Wat er in het verleden ook gebeurd is, God biedt hier en nu een nieuwe start aan. Hoe gemakkelijk laten wij dingen doorwegen in ons leven die niet van God komen. Hoe moeilijk is het om met Jezus graankorrel te zijn. Hoe ver staan wij in de praktijk van het ‘eeuwig leven’. ‘Ik zal een nieuw verbond sluiten’, zegt God, ‘Ik denk niet meer aan hun zonden.’ Ons antwoord komt uit de psalm van het schuldbesef en de vraag om vergeving: psalm 51. We vragen God dat Hij de profetie van Jeremia waarmaakt in ons: ‘Schep in mij een zuiver hart, mijn God.’ Ons rijtje met personages uit het oude verbond groeit verder. Na Noach, Abraham, Mozes en Cyrus leren we nu Jeremia kennen als een voorafbeelding van Jezus. Ook nu overstijgt Hij echter zijn voorganger. Wat in de profetie nog in de toekomende tijd staat, is in Jezus realiteit. Hij is het nieuwe verbond, de nieuwe start. 

De tweede lezing uit de Hebreeënbrief vat nog eens bondig samen op welke manier. Jezus is door het lijden en de dood gegaan. ‘In de school van het lijden heeft Hij gehoorzaamheid geleerd’. Maar ook deze tekst verplaatst vervolgens het spotlicht naar ons: ‘Voor allen die Hem gehoorzamen, is Hij oorzaak geworden van eeuwig heil.’ En hoe gehoorzamen we Jezus? Door, zoals Hij, ons leven te geven.